De Dagdroom: Reinoud van Vught, Marc Mulders, Marieke Bolhuis

DE DAGDROOM

Reinoud van Vught, Marc Mulders en Marieke Bolhuis

13 april – 10 mei 2025

Opening: Zondag, 13 april om 15:00
MPV Gallery, Oisterwijk

Voor zijn expositie De Dagdroom nodigt Reinoud van Vught twee andere kunstenaars uit die elk op hun manier raken aan zijn verbeelding: Marc Mulders, met wie hij al sinds de jaren tachtig een gedeelde gevoeligheid voor natuur en beeldtaal ervaart, en Marieke Bolhuis, die met haar sculpturale bloemen de tuin van de tentoonstelling in driedimensionale vormen laat bloeien. Reinoud van Vught creëerde een zorgvuldig, intuïtief opgezette dialoog waarin natuur en verbeelding botsen, oplichten en samenvloeien.

De tentoonstelling vindt haar oorsprong in het atelier van Reinoud van Vught, en in zijn manier van kijken. Het gelijknamige schilderij van Dante Gabriel Rossetti gaf niet enkel de titel, maar vormde ook de aanzet. “Een dagdroom is wat zich in het atelier voltrekt,” zegt hij. “Geen directe weergave van de werkelijkheid, maar een droombeeld dat langzaam vorm krijgt tussen verf, materie en toeval.”

Daarnaast speelde ook het schilderij Ophelia van John Everett Millais een rol: “Ik was gefascineerd door die vrouw in het water, en de natuur die rondom haar groeit, woekert, overneemt.” Van Vughts recente werken zijn daar een abstracte echo van. Ze roepen beelden op van onderwaterwerelden vol bladmotieven, kwallen, vissen, takjes en sporen. Geen herkenbare voorstellingen, maar suggestieve constellaties van botsende vormen en kleuren. “Mijn bladeren duwen jou opzij, mijn wortels wringen zich erdoor. Zo’n beeld wil ik maken.”

Die energie vertaalt zich ook in het materiaalgebruik: acryl als basis, daaroverheen lagen olieverf en lak. “Ik laat materialen botsen. Dingen die zich normaal niet mengen, dwing ik samen. Het is een orgie van natuur, een gecontroleerde chaos.”

Zijn atelier noemt hij “een laboratorium zonder wetenschappelijk bewijs, alleen beeldbewijs.” Geen directe observatie van buiten, maar een intens zoeken naar wat verf kan oproepen. “Het moment waarop een verfstreek een beeld wordt – daar wil ik zitten. Denkend vanuit de verf. Zoals bij een vlek waarin je plots iets herkent. Dat is ook dagdromen.”

Het werk van Marc Mulders beweegt zich in een zachtere, contemplatieve sfeer, maar deelt diezelfde drang om de natuur niet te tonen, maar te laten ontstaan. “Op de een of andere manier komt ons werk altijd weer samen,” vertelt Van Vught. “Dat is al sinds de academie zo.”

Ook in de opbouw van De Dagdroom volgt Reinoud een natuurlijke stroom. Hij werkt zonder strak plan en laat de werken voor zich spreken. “Ik neem meestal veel te veel werk mee,” lacht hij. “En dan laat ik alles samenkomen, dan kijk ik wat zich waar wil tonen. Uiteindelijk moet de tentoonstelling dansen. Eerst botsen, dan dansen. Het is net als schilderen zelf. Je begint met een vaag idee, een voornemen en dan ontspoort het. Het gaat een compleet nieuwe richting uit. Ik ben ook wel een schilder van het toeval.”

Zo ontspruit er aan de hand van Reinoud van Vught een landschap met een poëtische spanningsboog, waarin de manier van kijken – tastend, dromend, zoekend – een coherent geheel vormt. De Dagdroom is een tentoonstelling die ruimte laat voor toeval, verwondering en alles wat daartussen bloeit.

De expositie De Dagdroom wordt geopend op zondag 13 april om 15:00 en is tot en met zaterdag 10 mei te zien bij MPV Gallery in Oisterwijk. Vrije inloop. Bezoek donderdag tot en met zaterdag en op koopzondagen tussen 12:00 en 17:00 uur, of op afspraak.

OVER DE KUNSTENAARS

Reinoud van Vught (Goirle, 1960)

Reinoud van Vught is in 1960 geboren in het Brabantse Goirle en volgt van 1979 tot 1985 de opleiding Monumentaal Schilderen aan de Academie voor Beeldende Kunsten Sint Joost in Breda. In 1994-1995 heeft de kunstenaar de beschikking over het gastatelier van Museum De Pont in Tilburg. 

Het ambacht van schilderen pur sang staat bij Reinoud van Vught (1960, NL) centraal in zijn artistieke opstelling. Het proces dat hij inzet wanneer hij de verschillende schildersmaterialen en technieken en de gekozen onderleggers waarop hij werkt, hanteert, is voor de schilder van even groot belang als het uiteindelijke resultaat. De uitkomst hiervan en waarvan het verloop zowel afhankelijk is van toevalsfactoren als van doelbewuste ingrepen door de kunstenaar zelf, staat van tevoren nog niet vast. Zo kunnen de resultaten van het droogproces van bepaalde verfvlakken en de reacties daarvan op andere kleuren en materialen in het schilderij, de volgende stappen naar voltooiing van het werk sterk mede bepalen.

Reinoud van Vught is gefascineerd door de organische processen in en van de natuur en hij beschouwt het schilderen als een equivalent daarvan. Daarnaast spelen thema’s als leven en dood vanuit een spirituele en in zekere zin ook religieuze beleving een impliciete rol in zijn werk.

Marc Mulders (Tilburg, 1958)

De kunst van Marc Mulders is als een tuin: kleurrijk en weldadig, met zachte en lichte tinten die de boventoon voeren. Hij schildert bij daglicht, in een open stal, staande op de drempel tussen het donker van de stal en de bloemenakkers rondom zijn atelier.

In vroeger werk in de jaren ’80 overheersen de donkere kleuren en schildert hij religieuze motieven als de piëta en het Laatste Avondmaal, en stillevens met dood wild, vissen en bloemen. Hij wordt in deze periode sterk beïnvloed door het werk van Chaïm Soutine. Het abstract schilderen trekt Marc Mulders aan, maar hij heeft de stoffelijkheid van dier en bloem nodig om te kunnen schilderen.

Een belangrijk kantelpunt is de verhuizing vanuit de stad (Tilburg) naar een boerderij op landgoed Baest in 2008. De tuin en de bloemenakkers rondom zijn atelier groeien uit tot het centrale motief in zijn oeuvre. Daarmee wordt ook zijn palet gaandeweg lichter. De bloemenvelden inspireren hem tot een meer abstracte weergave van bloemen waarbij vooral de wisselwerking tussen bloemenveld en zonlicht op de voorgrond treedt.

Schilders als Willem de Kooning, Helen Frankenthaler en de late Claude Monet zijn zijn grote inspirators. Niet verwonderlijk dus dat hij zijn eigen tuinen en bloemenakkers ‘my own private Giverny’ noemt, een verwijzing naar de beroemde tuinen van Monet in Giverny.

Naast de tuin-bloemenakker als motief verdiept Marc Mulders zich al jaren in de Perzische miniatuurkunst, waarin tuinen ook een belangrijke rol spelen. De vormgeving, kleurstelling en symboliek van deze miniaturen hebben de schilderijen van Marc Mulders diepgaand beïnvloed en veel schilderijen dragen dan ook titels als Persian Garden, Let the Desert Bloom en Persian Juno Iris. Deze Perzische miniaturen oefenen ook een sterke invloed uit op de ordening van kleurvlakken en motieven op zijn schilderijen.

Marieke Bolhuis (Hilversum, 1962)

De installaties van Marieke Bolhuis bestaan vaak uit groepen beelden. Bolhuis werkt meer vanuit een gevoel dan een idee. Het rijpt in haar hoofd tot de noodzaak aan het werk te gaan te sterk wordt. Haar werkwijze is onderzoekend, ontdekkend, vanuit nieuwsgierigheid. Het is een al makende manier van denken, dat de vorm bepaalt. Dit werkproces van voortdurend zoeken en intuïtieve keuzes maken is uit de beelden af te lezen en geven ze een geschiedenis en enorme gelaagdheid. Dit is voor haar belangrijker dan een definitief resultaat. Haar beelden getuigen van grote maatschappelijke betrokkenheid; de sporen van menselijk gedrag op de aarde zoals milieuvervuiling en klimaatopwarming, psychologische portretten van onmacht en verlangen of inclusiviteit en diversiteit zijn zichtbaar in haar werk.

Haar sculpturen doen keramisch aan. In werkelijkheid zijn ze opgebouwd uit grote blokken piepschuim, die Bolhuis met een gloeidraad modelleert, waarover een laag polyester en botenlak. Maar het oog ziet pure keramiek in de organische, fysieke, bijna noeste opbouw en de gelaagdheid van de huid, het kleur over kleur en alle gradaties in glans. Alleen aanraking, klank en gewicht verraden dat het niet zo is.