De Veerkracht Onthuld: Lita Cabellut
Met de tentoonstelling Resilience Unveiled nodigt Lita Cabellut de toeschouwer uit om te kijken voorbij het oppervlak — naar de levenservaring, de herinneringen en de kracht die schuilt in kwetsbaarheid. In een reeks imposante portretten toont de kunstenaar de menselijke ziel als een gelaagd landschap: gebarsten, gehavend, maar nooit gebroken. Elk werk fungeert als een spiegel van innerlijke veerkracht, waarin schoonheid niet voortkomt uit perfectie, maar juist uit het doorleefde en het onafgemaakte.
Lita Cabellut (1961) werd geboren in het Spaanse Sarsuela en groeide op als straatkind in Barcelona. Pas op haar dertiende werd ze geadopteerd door een welgestelde familie, die haar introduceerde in de wereld van kunst en literatuur. Al snel openbaarde haar enorme talent, waarop ze naar Nederland vertrok om aan de prestigieuze Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam te studeren. Deze persoonlijke reis — van de straten van Barcelona naar de internationale kunstwereld — vormt het fundament van haar oeuvre, waarin thema’s als identiteit, trauma, kracht en transformatie centraal staan.
Cabellut staat bekend om haar unieke techniek waarin ze klassieke schilderkunst, fresco’s, collage en moderne materialen samenbrengt. In haar schilderijen zijn gezichten opgebouwd uit lagen van verf, papier, gips en pigmenten — alsof ze door tijd en ervaring zijn gevormd. Het resultaat is niet slechts een portret, maar een manuscript van herinneringen. Ruw en elegant tegelijk, confronterend en troostrijk.
Cabellut laat de grenzen tussen klassiek en eigentijds, tussen figuratief en abstract, vervagen. Ze dwingt de kijker tot vertraging, tot echt zien. Haar werken zijn geen esthetische objecten, maar confrontaties — uitnodigingen om na te denken over wat we tonen aan de wereld, en wat we verbergen.
Met Resilience Unveiled toont Cabellut niet alleen haar technische meesterschap, maar ook haar diep menselijke blik. In een tijd waarin het uiterlijke steeds vaker als façade dient, nodigt zij ons uit om de barsten te omarmen — en in die barsten kracht te vinden.
