De kunstwerken van Robbert Fortgens (1960, NL) bevatten een karakter dat in eerste instantie vervreemdend overkomt. Zijn werken zijn abstract, maar de persoonlijke beeldtaal van Fortgens is zeer herkenbaar. Ze komen uit een levensfase waarin de kunstenaar volledig kiest voor de grenzen van het essentiële. Dit grote kruispunt vraagt om een confrontatie van angst en verlies, evolutie en totale focus, die extreem gedreven en toch ontspannen aanvoelt.
Hoewel zijn werk modern lijkt, krijg je langzaam het gevoel dat het een archaïsche kracht bevat die verschilt van de avant-gardistische stijl. Aanvankelijk schilderde Fortgens stillevens met prachtige realistische vruchten en sierlijke vrouwenfiguren. Hij merkte echter hoe de conventies van een beroep een schilderij beïnvloeden en hoe dit beklemmend kan zijn - hoe het creëren van artistieke inhoud en diepte een scherpe visie in de weg kan staan.
Deze inspirerende en bevrijdende gedachte van verwijdering vormt het uitgangspunt van Fortgens meest recente werk omdat het hem de mogelijkheid geeft om te doen waar hij zijn hele leven al van droomde - namelijk schilderen wat hij van binnen voelt. Vooruitgang in zijn oeuvre betekent nu ‘loslaten’.
Fortgens kiest ervoor om zich volledig onder te dompelen in de opbouw van zijn werken, laag over laag, om de creatie volledig te laten ontvouwen en stromen. Elke kleur maakt plaats voor de volgende, leven op leven, zeer aanwezig maar niet overheersend, lagen van de aarde, de ziel en de geest.