Het werk van de veelzijdige Nederlandse kunstenaar Gijs van Lith (1984) verandert de verwachtingen en ideeën die een toeschouwer meestal heeft over wat een schilderij kan of zou moeten zijn. Het creatieve proces, de materiaalkeuze en de beeldstrategie – wat we onder de modus operandi verstaan – spelen een fundamentele rol en vormen het uitgangspunt voor de essentiële ondergrond van iedere nieuwe creatie. Van Lith vindt het doek waarop een schilderij wordt gemaakt even belangrijk als het materiaal waarmee hij schildert. Aspecten als materialiteit, originaliteit van de handeling, de relatie tussen de tijd van handelen en de tijdloosheid van het werk, en de helderheid die het fysiek van het werk krijgt, beslaan ongetwijfeld zijn gehele werk. De laatste jaren heeft zijn schilderwijze zelfs een plastischer dimensie gekregen, waardoor hij op een steeds dynamischer en, qua materiaal, vloeiender manier zijn werk kan creëren, ontwikkelen en ermee om kan gaan. De relatie tussen het proces en het voltooid werk wordt een interactieve dialoog waarin geen voor- of achterkant bestaat.

Tijdens het werkproces bevindt Van Lith zich in een alles overheersende schilderswaas, een creatieve staat waarin de kunstenaar zich laat leiden door instinct en intuïtie. Van Lith maakt geen onderscheid tussen weloverwogen handelingen en mogelijkheden, tussen geluk en doelbewuste gebaren. Het resultaat zijn de energieke en dynamische werken die bestaan in een eeuwigdurende open dialoog tussen het bewustzijn en het onderbewustzijn.