"Holman vangt het moment waarin verleden overgaat in toekomst, hoop wordt gescheiden van spijt."
De werken van Ellis Holman (1997, NL) spelen met spanning en verwrongen perspectieven. Ze onderzoekt de complexe relatie tussen ons verleden en onze toekomst en het gevoel tussen die twee te drijven. Als in de zee, waar je voeten de grond net niet meer kunnen raken, maak je je los en voel je je vervreemd in de ruimte tussen het diepe, onbekende en het vertrouwde dat je achterlaat. In een tijd waarin polarisatie, digitalisering, individualisering en sociale druk voortdurend aan ons trekken, groeit het verlangen om even te verdwijnen, om stil te vallen in die ongrijpbare tussenruimte. Met haar werken creëert Holman ruimte voor het verlangen om te blijven hangen op dat moment waarop alles tot stilstand komt, waar een ruwe zee sereen wordt.