“Aan de rand van het land, waar de zee begint. In een ruimte tussen werelden, in een tijd tussen jaren, in een leven tussen levens. Ik ben verdwaald, maar hier, voor even althans, ben ik gevonden.” - Raynor Winn
De werken van Ellis Holman (1995, NL), Composed Oceanscapes genaamd, spelen met spanningen en verwrongen perspectieven, en tonen de complexe relatie tussen ons verleden en onze toekomst, en het gevoel tussen die twee te drijven. Daar, in de zee waar je voeten de grond net niet meer kunnen raken, maak je je los van het land en voel je je vervreemd in de ruimte tussen de diepe, onbekende wateren die zich voor je uitstrekken en het vertrouwde land dat je achterlaat. In een tijd waarin polarisatie, digitalisering, individualisering en sociale druk voortdurend aan ons trekken, groeit het verlangen om even te verdwijnen, om stil te vallen in die ongrijpbare tussenruimte. Met haar werken creëert Holman ruimte voor het verlangen om te blijven hangen op dat moment waarop alles tot stilstand komt, waar een ruwe zee sereen wordt. Ze probeert die ruimte in haar eigen surrealistische wereld te vangen. Het resultaat is de serie Composed Ocean Scapes, waar je in ieder stuk zelf de wetten van de zwaartekracht kan bepalen. Ze onderzoekt in haar werk de drang naar controle, fantasie, verlangen, stilte, het sublieme en de overgave. Maar wat als je die plek bereikt waar je zo naar verlangde? Is het de ultieme ontsnapping, of bestaat het alleen maar in onze verbeelding? Hoezeer we ook volharden in onze pogingen, het kan niet worden gevormd of gegrepen. En het verleden en de toekomst zullen blijven duwen en trekken als de getijden van de oceaan.
Ellis Holman is een beeldend kunstenaar wiens werk zich beweegt tussen landschap, identiteit en de zintuiglijke ervaring van ruimte. Na haar afstuderen aan de Willem de Kooning Academy (2022) werd ze geselecteerd voor Best of Graduates bij Galerie Ron Mandos en presenteerde ze haar werk op Art Rotterdam. Haar kunst werd getoond in binnen- en buitenland, waaronder bij MOYA, Brutus en de Chroniques Biennale in Aix-en-Provence. In 2024 verbleef ze als artist-in-residence bij de Forci Art Foundation in Italië. Haar werk maakt deel uit van collecties zoals de Van Vlissingen Art Foundation, Number 5 Foundation en de Lakeside Collection. In 2025 heeft ze een solotentoonstelling Sight of Solitude bij MOYA en toont ze werk op PAN Amsterdam en Art Rotterdam. Holman ontving diverse subsidies van het Mondriaan Fonds en Het Cultuurfonds en werd tweede bij de Van Vlissingen Art Foundation Prize.