"Haar foto's ademen stille weerstand."
De zwart-witfoto’s van Neeltje de Vries (1976, NL) zijn indringend. Ze verleiden, ze ontregelen, en ze houden je in hun greep. In het ene beeld raakt de ronding van een borst de harde rand van een muur; in een ander strijkt de tong van een vrouw langs de schouder van een ander. Maar vergis je niet: dit zijn niet louter mooie, verleidelijke beelden. Ze tintelen van frictie. Haar werk is een meesterlijke balans van lijn en vorm, lichaam en grens, bekoring en ongemak.
Geboren in Istanbul in 1976, was de weg van de Vries naar de fotografie allesbehalve recht. Ze verliet Turkije samen met haar Nederlandse moeder toen ze nog een peuter was, werkte twintig jaar als grafisch ontwerper, en keerde pas halverwege haar dertigste terug naar haar eerste liefde: fotografie. Op haar 36e schreef ze zich in aan de Fotoacademie in Amsterdam, waar ze zich
eindelijk volledig toewijdde aan een medium dat ze jaren eerder had bestudeerd maar had laten liggen. Nu, als fulltime fotograaf, trok haar werk de aandacht van galerieën in binnen- en buitenland en zelfs van het gerenommeerde veilinghuis Phillips in Londen, en vond het in de afgelopen jaren zijn weg naar tal van collecties.
Wat de Vries onderscheidt, is haar uniciteit. Het zijn zelfportretten in vermomming, vrouwen die de vrijheid belichamen die zij ooit slechts kon verbeelden. Nu, via de fotografie, eigent ze zich die ruimte toe. Haar achtergrond in grafisch ontwerp scherpt elke compositie en vergroot de emotionele zwaarte. Deze vrouwen zijn er niet voor ons. Ze bestaan voor zichzelf, ze voelen hun eigen grenzen, verkennen hun eigen vrijheden.
In de wereld van de Vries gaat naaktheid niet over erotiek maar over bevrijding. Al laat ze ruimte voor interpretatie. Haar werk verzet zich tegen categorisering. Het gaat haar niet om het maken van “mooie” plaatjes van naakte vrouwen, maar om het vangen van de kracht van vrije vrouwen die weigeren iets anders te zijn dan zichzelf.
Haar beelden ademen stille weerstand, balanceren op de rand van evenwicht, en dragen een onderhuidse spanning die je nog lang nazindert nadat je blik is afgedwaald.