Bij de Berlijnse kunstenaar Rainer Splitt draait alles om observatie, experiment en de emotionele kracht van kleur. De vloei van de verf, zijn specifieke vorm en ruimtevormende eigenschappen vormen de kern van zijn artistiek onderzoek. Hoe kan de verf erin slagen zichzelf te schilderen, los van elk verlangen naar expressie en los van een vooropgezet idee? Welke gevolgen heeft dit voor onze verwachtingen van het beeld?

Splitt vervaardigd de werken door verf op het oppervlak te gieten, Splitt tilt het beeldvlak op en laat de verf verticaal lopen: expansie, coherentie en zwaartekracht vormen een verbazingwekkend precieze vorm, een kleurrijk disegno dat paradoxaal genoeg onze verwachting over hoe vloeistoffen bewegen en ons idee van een druppel omkeert. Op reflecterende oppervlakken verwijdert de kleur de omgeving die in het beeld wordt weerspiegeld – op reflecterende verf herkennen we ons gekleurde zelf in de gegoten vorm. De kijker is dus niet slechts een deel van de foto; het beeld wordt een reflectieniveau van de eigen waarneming.